Nooit bij stilgestaan dat Step In The Arena draait op subsidie. Ik kom daar pas achter nu ik in het ED lees dat Stichting Cultuur Eindhoven een bijdrage van 30.000 euro weigert te geven. Zonder dat bedrag schijnt het festival niet te kunnen bestaan. De reden die de SCE voor zijn besluit geeft getuigt van een wonderlijke wereldvreemdheid. Kort samengevat: De graffitimakers worden gezien als ingehuurde krachten, die door Step In The Arena te weinig worden betaald. Ik zal niet de enige zijn die dat anders ziet, maar de vergaderwereld volgt zonderlinge paden. Is Step In The Arena na de komende editie dood? Zou best kunnen. Veel mensen zullen het jammer vinden wanneer dit graffitifestival verdwijnt. Het zou dus ook kunnen dat ergens anders geld gevonden wordt.
Het plezier van nieuwe ontdekkingen
Toen ik in Eindhoven werkte kwam ik regelmatig in de Berenkuil. De belangrijkste reden was dat ik altijd iets tegenkwam wat ik niet had verwacht. Soms mooi, soms lelijk, de ene keer iets grappigs, dan weer iets droevigs. Werken van toppers en het gepruts van beginners naast elkaar. Gewoon, omdat niemand echt beter is dan een ander. Sommige werken hingen er tien jaar, sommige tien minuten. Altijd ging ik de Berenkuil uit met het plezier van een nieuwe ontdekking.
Veel volk, enthousiaste reacties en positieve aandacht
Na elke aflevering van Step In The Arena hangt de Berenkuil vol grote werken van hoge technische kwaliteit. Dat trekt veel volk, scoort enthousiaste reacties en positieve aandacht voor graffitimakers. Pandeigenaren en overheden huren tegenwoordig makers van fotorealistische graffiti in om hun gevels te versieren (een grappig idee, gezien de illegale geschiedenis van deze kunstvorm). Een festival als Step In The Arena zal zeker een rol bij die ontwikkeling hebben gespeeld.
De rauwe charme van graffiti
Telkens wanneer het festival weer voorbij was, vond ik de Berenkuil snel minder boeiend worden. Verwondering over vakkundige en technisch perfecte werken slijt snel. En de professionele plaatjes dwongen blijkbaar zoveel respect af, dat het lang duurde voordat er nieuwe werken kwamen. Soms leken het maanden voordat iemand de moed verzameld had om zijn of haar hart te luchten, zomaar over het werk van een beroepskunstenaar heen. De rauwe charme van graffiti eindelijk hersteld.
Berenkuil zonder Step In The Arena
Als Step In The Arena verdwijnt (als!), dan komt er fors minder publiek in de Berenkuil en minder positieve aandacht voor professionele graffitimakers. Er zijn veel meer argumenten voor het behoud van Step In The Arena, maar die kun je zelf ook bedenken. Ook van mij mag het festival blijven, maar ik heb nu per ongeluk nagedacht over een Berenkuil zonder Step In The Arena. Eerlijk gezegd maakt me dat best nieuwsgierig.