Het allerleukste van Museum De Pont is museum De Pont. Ruime, heldere zalen (voormalige fabriek) met kunstwerken ver, echt ver uit elkaar. Wanneer je voor een schilderij staat, kijk je naar het enige stuk van de expositie. Dat is een best aparte ervaring in een museum, zeker op een toch wel drukke zondagmiddag. Met tijdelijke wanden zijn extra zaaltjes gebouwd die ook niet echt klein zijn. Langs de zijkant van de grote hal is een rij kamertjes waar je ineens alleen met een kunstwerk bent. Hier en daar zijn onverlichte deuropeningen. Niet echt verstopt, maar onopvallend genoeg om door veel bezoekers gemist te worden. Het lijkt alsof het eigenlijk niet mag, maar wanneer je toch naar binnen durft …
Beatriz González
We kwamen voor Beatriz Gonzàlez, Gonzàlez maakt kunst die vertelt over wat ze ziet en meemaakt. De werken zijn dus niet altijd mooi of prettig om te zien, maar wel goed gemaakt. Mensen die lijden, een abstract iets als corruptie en geweld zijn niet prettig. Hier is een presentatie over Beatriz Gonzàlez te vinden. Een van de vele dingen die Gonzalez doet is bekende schilderijen nemen en haar draai daaraan geven. Bijvoorbeeld Guernica van Picasso. Picasso schilderde het als reactie op het bombardement op het Spaans-Baskische stadje Guernica door de fascisten tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Het beeld van die ellende paste blijkbaar bij het geweld dat Gonzàlez in Colombia zag. Ze maakte haar eigen versie die ze “Muurschildering Voor Een Socialistische Fabriek” noemde.
Bizarre trouwfoto
Sommige werken zien er onschuldig uit, maar krijgen een andere betekenis wanneer je de achtergrond kent. Hier is een lieflijk plaatje van een paar met een bosje bloemen. Een trouwfoto zou je zeggen. Waarschijnlijk is het ook als zodanig bedoeld. Het paar heeft een foto laten maken en is daarna van een dam gesprongen. De foto heeft in veel kranten gestaan en is door Gonzàlez geschilderd. Een bizarre gebeurtenis die wrang afsteekt tegen het prettig ogende schilderij. Gonzàlez is nog tot 9 maart 2025 te ontdekken.